Chałupa Bachledów

Blejki nie należał do osób, które łatwo odpuszczają. Zmienił jednak strategię - jestes jakims miejscowym drmonem? - spytał niby kobietę ale bardziej spodziewał sie, ze odpowie mu dziadek

// wezmiemy +1 do magii. Przy okazji rzucam tak jak proponowalaś wcześniej na rozpoznanie rasy

The member 'Blake' has done the following action : Rzuty

---

'k20' : 13

//z tymi plusami to prawie krytyk, super <3

Dziewczyna wzruszyła ramionami, podsuwając Nefilim srebrną czarkę. Zawartość pachniała słodkim winem. Dziadka już nie było w zasięgu wzroku, więc Blake został sam w kolorowym tłumie.
Magia, tak mocno bijąca od dziewczyny, upajała jak wino podane w czarce. Aż zapachniało inaczej: ziemią, rozgrzaną letnim słońcem, świeżo skoszoną trawą, polnymi kwiatami, żywicą dopiero co ściętych świerków... słowem, jeśli coś krzyczało żywioł ziemi, to była to ta dziewczyna o srebrnobiałych włosach skrytych pod jasną chustką.
Kojarzysz to uczucie na wiosnę, że wszystko odżywa? Masz wrażenie, że obok niej cały czas jest wiosna. Jeśli pokusisz się, by spojrzeć w stronę tańczących, widzisz między nimi całą tablicę Mendelejewa, tyle jest chemii, za całe piekło wystarczyłoby zapału i siły. Uczucie tej potęgi życia nie jest mimo wszystko przytłaczające, ale sprawia, że chce ci się... wiesz. Rzucić zaklęcie.*
W tym wszystkim Blake jest pewny tylko jednego - istota nie jest z piekła. Owszem, jest demonicą, ale prawdopodobnie do piekła nigdy nie zeszła. W swojej magii bardziej przypomina Nefilim, szczerze powiedziawszy.

*brakło mi tłumaczenia na "freeing" I przypomniała mi się sesja u Baniaka, gdzie postać czarodzieja czuła się przepełniona energią i poszedł suchar, że musi trochę "spuścić z kija"

Upił wina bo przecież nie odmówi alkoholu. Przelotnie zastanowił się nad tym, czy nie pije zbyt wiele ale uznał, że w perspektywie wiecznego (lub przynajmniej bardzo długiego) życia na pewno znajdzie lepszą chwilę by się tym przejmować niż teraz. Oddał czarkę opróżnioną o mniej więcej połowę zawartości. Najwyraźniej nowa rozmówczyni nie była zbyt... rozmowna, ale nie zamierzał przestać próbować - Wiesz, doceniam gest - wskazał na wino i zaśmiał się lekko - uznam to za przeprosiny i przyjmuję, ale i tak niegrzecznie jest włazić komuś do głowy, wiesz?

Półsłodkie, jasne wino należało do tych raczej młodych, które w szybszym tempie uderzają do głowy. To tylko spotęgowało uczucie życia, które otaczało dziewczynę.
- Tyjeś poloz w las, nie tam ka trza - wzruszyła ramionami.*
Miała delikatny głos, troszkę pomiędzy małą dziewczynką a nimfą, ale - podobnie jak węgierskie wino - była w nim nutka goryczy.

*gwara podhalańska: To ty poszedłeś do lasu, nie tam gdzie trzeba.

- wybacz, nie zauważyłem znaku "zakaz wstępu" - odparł płynnie, nadal bacznie jej sie przyglądając. Właściwie, nie był pewien czemu sie z nią droczy. By dowiedzieć sie więcej? Sprawdzić czy okazuje jakieś emocje? A może by skupić własną uwage na czymś innym niż źródło emanujące mocą - wystarczyło powiedzieć

Jeśli się przyjrzeć, nawet dosyć uważnie, dziewczyna wygląda na spokojną, zadowoloną że nawet porozmawiać jest z kim.
Ale byłoby zbyt miło, gdyby kocia panienka była tylko dziwną, zadowoloną demonicą życia, bo w powietrzu słodycz wiosny mieszała się z goryczą zimy. Skrzętnie skrywany smutek można było odczuć, chociaż z wielkim trudem, w tym jak czuło się jej magiczne korzenie.
- W las jeś móg iść, pokielaś nie wloz w nie swoj chrust - wydawało się, że wzrusza ramionami, chociaż siedziała bez ruchu. - Telo kotów nie rod widzis?*

*gwara podhalańska: W las mogłeś wejść, dopóki nie wpakowałeś się w cudze krzaki. Tak bardzo kotów nie lubisz?

- przed krzakami też nie było tabliczki - pokusił sie na nieco wymuszony uśmiech by sprawdzic czy odpowie tym samym - skąd pomysł, że nie lubie? Uwielbiam. Ale nie jak mi włażą do głowy. Co zamierzałaś zrobić?

- Utrzymać reputacjy - uśmiech, chociaż ledwo zauważalny, należał do szczerych. - Godajom choćkie, co kie siy miy spotko, to zwiedem w góry jaze ku śmierzci.*

*gwara podhalańska: Utrzymać reputację. Powiadają, że kiedy ktoś mnie spotka, to zawiodę go w góry do samej śmierci.

Zamilkł na chwile. Nie chciał jej urazić stwierdzeniem, że w takim razie coś jej nie wyszło, więc zastanowił sie nad każdym słowem - najwyraźniej musi to być nieco naciągana plotka. Poza tym, co to za życie? W ciągłej samotności - w jego głosie zabrzmiało autentyczne współczucie

- Takiy wej mojy zywobyciy - wzruszyła ramionami.

Możesz sobie rzucić na Charyzmę na 15 lub więcej, czy powie ci coś więcej

- a właściwie kto tak powiedział? - w młodziutkim nefilim obudziła sie żyłka buntownika. Ta sama ktora zawsze wpedzała go w kłopoty i doprowadziła do wyrzucenia z Instytutu - przeciez nikomu nie podlegasz, możesz robić co chcesz


// jasne ze rzucam

The member 'Blake' has done the following action : Rzuty

---

'k20' : 17

Przez chwilę dziewczyna siedziała bez słowa, przyglądając się Nefilim uważnie. Sposób, w jaki mówił i jakiś błysk w oku wzbudził jej zaufanie. Po krótkiej, chociaż nieco przeciągającej się chwili zwątpienia, rozluźniła się i ze spojrzeniem uparcie wbitym w resztkę wina w czarce wina, wymamrotała po chwili odpowiedź.
- Kieby mniy nie trzymało, juz byk downo uciykła. Ale tyn, co mniy uwiązoł, juz nie zyjy, a to, do cego miy uwiązoł, musi być znalezione przez kogosi, kto wytrzymie bez zime haniok - wskazała za okno w kierunku bielących się w słońcu szczytów.*

*gwara podhalańska: Gdyby mnie nie trzymało, już bym dawno uciekła. Ale ten, który mnie uwięził, już nie żyje, a to, do czego mnie uwiązał, musi być znalezione przez kogoś, kto wytrzyma tam zimę.

- Klątwy to podłość - burknal bardziej do siebie i dopiero po tym zadał bardziej sensowne pytanie - a czego poszukujesz?