Stary Dwór

(Poziom trudności podany przez MG to 7, mam +2 do magii, więc 9 lub mniej, żeby zaklęcie się udało)

Demon mógłby przysiąc, że te oczy były tylko odbitym światłem słońca. Kiedy jednak odbicie światła wzburzyło wodę i sprawiło, że jego stopy już dłużej nie dotykały ziemi, zdał sobie sprawę, że jedyne, co teraz może, to przyglądać się obcemu stworzeniu, albo przynajmniej spróbować się bronić. Chciał tylko się uwolnić, cholera.
- Czym jesteś? - spytał, starając się rzucić na siebie zaklęcie tak, by całemu być oszronionym. W ten sposób może udałoby mu się wyślizgnąć z macek, zanim te postanowią go zaatakować. Zdecydowanie wolał to, niż walnąć w stworzenie lodowym odłamkiem, który mógł nie zadziałać... albo zadziałać w sposób zupełnie inny od pożądanego.


Slawoj carried out 1 launched of one k20 :

15

Gdy podeszła do drzwi i spróbowała je otworzyć, jednak napotkała opór.
Normalnie użyłaby po prostu do tego nogi i kopnęła drzwi na tyle mocno, aby je otworzyć, jednak uznała, że skoro to już czyjaś własność, nie będzie tego robić. W dodatku było jej szkoda tak ładnie zachowanego drewna.
Rozejrzała się dookoła w poszukiwaniu jakiegoś klucza lub chociażby narzędzia, które umożliwi jej otworzenie zamka. Na szczęście dostrzegła pęk z kluczami. Nachyliła się i podniosła je, otrzepując z ziemi.
Po krótszym przyjrzeniu się, zauważyła, że właściwie trudno będzie jej dopasować cokolwiek, bo miała wrażenie, że żaden klucz nie pasuje.
Zdecydowała się jednak spróbować delikatnie otworzyć drzwi trzecim kluczem. (3 na obrazku)

James zawsze działał impulsywnie.
Gdy zobaczył starą stajnię na końcu ścieżki, nie zastanawiał się długo. Szybko uchylił masywne drzwi i wślizgnął się do środka, bez problemu przystosowując się do panującej w środku ciemności.
Niestety, mimo zwiększonej siły i lepszego wzroku James nadal nie nauczył się unikania problemów.
Nim zorientował się, że deski są zdecydowanie zbyt kruche jak na jego wagę, było już za późno.Wampir z hukiem zleciał w dół, tylko dzięki swojej zręczności jako tako amortyzując uderzenie o ziemię.

Izzy miał zasadę, by nigdy nie pakować się sytuacje, gdzie mogą pojawić się kłopoty. Właściwie bardziej niż zasadą można by to nazwać postanowieniem noworocznym - bo nigdy mu nie wychodziło. Zwykle raczej trzymał się centrum, ale tym razem coś pociągnęło go w stronę natury. Tęsknota za rodzinną mieścinką? Naaah, na pewno nie.
Łażąc po zarośniętych fragmentach płotów, dostrzegł z daleka grupkę ludzi (chyba?) otwierających bramę do jakiegoś zapuszczonego podwórka. Puścił się biegiem, zaciekawiony. Im mniej mile był gdzieś widziany, tym bardziej chciał się tam wcisnąć. Z ekscytacji nie zauważył, że brama nie tyle została otwarta, co upadła w trawę. Potknął się o jeden z metalowych prętów i runął jak długi, niemniej szybko zebrał się, słysząc plusk, a kiedy uniósł głowę, średnio milutka ośmiorniczka unosiła już Sławoja. Podbiegł tam szybko.

- Spóźniłem się? - Wyszczerzył zęby w uśmiechu, mimo płytkiego oddechu i rozejrzał, aby ocenić sytuację.

Blake najdłużej zwlekał z ruszeniem za resztą. Sam fakt, że zbieranina przypadkowych istot postanowiła razem zapuścić sie do jakiegoś zarośniętego domu był dla niego dość podejrzany by zawrócił na pięcie i poszedł bawić się magią gdzieś indziej. Szczególnie, że był pewien iż rozpoznaje demona, a strzelająca gospodyni która chwile temu wręczyła mu dokument nie wyglądała na taką co lubi trzymać sie daleko od problemów. W które, choć raz dla odmiany, on mógłby sie nie wpakować. Już miał zawrócić gdy zobaczył jak wielka macka podnosi Sławoja nad ziemie - no chyba sobie żartujecie - jęknął i ruszył biegiem w stronę bajorka jeszcze zanim Izzy pojawił się przy bramie - Przepraszam ale co to jest? Hodowanie takich... zwierząt jest chyba nielegalne i z pewnością nie mile widziane przez sąsiadów.

Laurel, niestety nie, klucz nie pasuje. Możesz spróbować jeszcze raz, lub wybrać inna drogę: Staw z krakenem, wozownia, tyły domu
James: Kidy już opadnie kurz, a ty podniesiesz głowę, zauważysz, że przed Tobą, na ziemi stoi... Trumna.
Tymczasem nad stawem:
Zwierzok przysuwa się do brzegu, resztą macek chwytając się brzegu, nie sprawia jednak wrażenia agresywnego, bardziej zaciekawionego.
- Chyba samo tu... zamieszkało? Tylko skąd? - Zaciekawiła się Anabelle, zaraz po tym jak na wszelki wypadek odskoczyła na bok. - Chyba nie chce nam nic zrobić... - Istotnie, głowonóg powoli postawił Sławka na trawe. - O, a pan tu skąd? - Zwróciła się do Izziego, jakby nagle monstrum z głębi zniknęło.

- Czy wy... - Sławoj zrobił krok w tył - ...naprawdę... - cofnął się o kolejny krok - ...nie macie... - kolejne dwa kroczki - ...żadnego instynktu samozachowawczego?

Widząc, że klucz za cholerę nie pasuje, westchnęła i położyła pęk na drewnianej balustradzie, rezygnując z dalszej próby.
Uznała, że pójdzie znaleźć inne wejście. Dlatego odwróciła się i skierowała się na tył domu.

W końcu uspokoił oddech i strzepnął jakieś zawieruszone suche źdźbło trawy ze spodni.
- Tak ogólnie to z podlondyńskiej wsi. A mniej ogólnie to ze spaceru. Natura, roślinki i takie sprawy. Do tej pory był dosyć nudny, a jak widzę tutaj sporo się dzieje.

Zerknął na Sławoja.
- Chyba mamy go dość, by nie podchodzić zbyt blisko do miejsca zamieszkania potwora prawie-ale-nie-do-końca morskiego.

Dłuższą chwilę zajęło wampirowi zebranie swoich obolałych kości z ziemi. Zaklął siarczyście widząc, że dziura w podłodze (a właściwie suficie) znajduje się zdecydowanie poza jego zasięgiem.
Szybko otrzepał ubranie z kurzu i już miał ruszyć przed siebie, nim po prostu stanął jak wryty.
Trumnę stojącą na samym środku pomieszczenia zdecydowanie ciężko było przeoczyć.
Bez strachu, a z zainteresowaniem podszedł bliżej, delikatnie przesuwając dłonią po wiekowym drewnie.
- Chowasz kogoś? - mruknął sam do siebie, sprawdzając czy da radę podważyć wieko.

Anabelle podeszła do bestii, która położyła macki na brzegu i pomrukiwała niczym wielki, skonfundowany kot.
- No już już... - popacałą zwierzątko po macce. - widzicie? Nie jest groźne, tylko się wystraszyło...

- Czego wystraszyło, a fasz?! Tego, że ktoś się w wodę popatrzył?! TO JEST MORSKA BESTIA MIESZKAJĄCA NA LĄDZIE!
Jego dłoń zaczął pokrywać szron, kiedy demon zaczął tworzyć w niej lodowe ostrze. Modląc się w myślach nawet do Welesa, zaszarżował na ośmiornicę.


(rzut na Magię +2, poziom trudności 7 lub więcej żeby się udało)
Slawoj carried out 1 launched of one k20 :

16

Laurel, przedzierasz sie przez zarośniętą ścieżkę, pełną kujących krzaków, ostów i suchych traw. Skupiając się na tym, by się nie poranić, możesz nie zauważyć aż do ostatniej chwili, ze znalazłaś się na znajdującym się na tyłach posiadlości, zapuszczonym cmentarzu.

Stare drzewa, pora roku, a nawet bliskość dworu sprawiają, że jest tu dość ponuro. Udaje ci się dostrzec stary... drogowskaz? Na to wygląda. Drewniane tabliczki są nieco przegniłe i zatarte, ale możesz odczytać trzy kierunki. "mauzoleum", "bezimienny grób", "ścieżka przodków", możesz tez oczywiście zawrócić, lub iść między groby bez ścieżki, w ciemno.
Jimmy, trumna jest stara, delikatnie zdobiona

Gdy przesuwasz po niej dłonią, słyszysz za sobą lekki śmiech. Okazuje się on należeć do ducha dziewczynki, siedzącej nieopodal, na przewalonej belce. Ma ma sobie bardzo staromodną sukienkę.
- Nie otwieraj jej. to moja.
Tymczasem nad sadzawką.
Ośmiornica cofneła się urażona, zamruczała coś z wyraźną krzywdą i szybko schowała sie pod wode. Jej nagły ruch wyrzucił na brzeg zapieczętowaną skrzynię, prosto pod nogi Slawka.
inskrypcja na skrzyni mowi, ze zabezpiecza ją specjalna klątwa, więc nie można jej po prostu rozwalić, by nie ściagnąć na siebie skutków klątwy. Potrzebny jest klucz.

- No pieknie, wystraszyłeś ją! - spojrzała z naganą na Sławoja i westchneła z dezaprobatą. Rzuciła wzrokiem na Blejka i Izziego. - Dobra, nic tu po nas, idziemy do domu? - wskazała głową budynek.