Rybka

Dzien jak codzien w dokach i nawet znalezienie zwlok w sieci rybackiej nie byłoby az tak znow dziwne czy niespotykane... Gdyby nie to, ze nieboszczykiem okazał sie byc sir Thomas Sharpe... Biznesmen, który dopiero zjechał do Londynu szukać inwestorów do swojego nowego projektu...

Właściwie gdyby nie to, że nie miał domu w Londynie, a najbliższym jego domowi była ta cholerna rzeka, nie zabłądziłby aż do tutejszych doków. Ale zabłądził, a chyba Dola życzyła sobie, by na swej drodze Sławoj spotkał zwłoki.
Właściwie truposz wyglądał jak wszyscy tutaj. Ubranie pewnie kiedyś wyglądało lepiej, podobnie jak ten w nie ubrany. Widok martwego ciała był jednak mocno niepokojący, nawet w takim miejscu i przy wzmiankach o grasującym po mieście mordercy.
Demon rozejrzał się po okolicy.

Trup zaiste wygląda... zadziwiająco. Zgromadzony już, jak zawsze rządny sensacji, londyński lud znacznie utrudnia przyjrzenie się ofierze. Nie ułatwia też tego raczej Scotland Yard, który jak raz pojawił się niezwykle szybko. A jednak, gdy ludzie przepychają się nawzajem, a policja próbuje przegonić gapiów, możesz w pojawiających się szczelinach dojrzeć twarz topielca. Znaczy, prawdopodobnie topielca.
widziałeś już kiedyś kogoś, kto utoną? Czy powinien mieć tak wytrzeszczone oczy i usta, z wyraźnie wyłamana szczęką, wiszące jakby w krzyku przerażenia?
Tymczasem nieco dalej znajoma postać kobiety o czarnych wlosach, stoi jakby obojętna na zdarzenie, wpatrując się w wodę. Anabelle wygląda zupełnie inaczej, niż kiedy ostatnio się widzieliście. wlosy zakręciła w lekkie loki i elegancko upięła, na szczycie głowy przypinając elegancki kapelusik. Do tego elegancka parasolka, rękawiczki i piękna koronkowa suknia. Niczym angielska dama z towarzystwa.

(ogólnie to na konfie ostatnio było ustalone z dziewczynami, że krzyczpudło jest offtopowe, chyba że ktoś skrybi rozgrywkę i wrzuca do wątku w Pobocznej - tak jak w przypadku Blake'a i Chrisa. Przepraszam, bo nie zdążyłam jeszcze tego nigdzie wrzucić w oficjalne zasady. Ale na tę rozgrywkę mogę przyjąć, że się znają i streścić to jedno spotkanie xd)

Kolejny dzień, kolejny trup. Sławoja dziwiło tylko to, jak wielu ludzi się tu zjawiło - rzadko w takiej okolicy spotykało się kogoś, kto nie pracował w dokach. W każdym razie nie o tej porze, nie w tym konkretnym miejscu. Jeśli jednak wieści szybko obiegały to miasto, to sensacje były dwukrotnie szybsze.
Wszystko tu było takie ruchliwe - demonowi trudno było się przyzwyczaić do miejsca, które nie mogło się uspokoić, żyć bliżej natury, na Welesa! Tym bardziej trudno mu było dostrzec samotną kobietę, opartą o barierkę mostu kawałek dalej. Skierował kroki w jej stronę, jakby chciał wrócić do centrum miasta. Po drodze zerknął w jej kierunku.
Czyżby ją znał? Twarz wyglądała jak woskowa maska, kiedy tak patrzyła na ten rozgardiasz, ale po chwili udało mu się ją rozpoznać. Nie mógł skojarzyć imienia z kobietą, która piła z nim wódkę w tawernie. Arabella? Adrienne? A może jeszcze inaczej?
Już ją minął, kiedy coś jakby kliknęło w jego głowie.
- Anabelle - wymamrotał pod nosem.

Odwróciła się do niego ze swoim zwyczajnym, spokojnym, wesołym uśmiechem.
- Prosze, zapamiętałeś! - Odezwała się łagodnie. - Zaczęły cię interesować morderstwa?

- Sugeruje pani, że więcej morderstw zacznie przyciągać moją uwagę, kiedy trupy w tym mieście same nie dają przejść spokojnie - stwierdził oględnie. - Podejrzewam, że panią nie tylko ciekawość tu przyciągnęła?

- Akurat przechodziłam przypadkiem, jeśli chciałeś cos zainsynuować - powiedziała bez cienia wyrzutu i nieco przechyliła się do przodu, niemal kładąc się na murku - to bardzo ciekawy trup.

- I dlatego pani przygląda się mu z tak daleka..?

Chcąc nie chcąc, Laurel znalazła się w samym centrum wydarzeń, gdy przyszło jej wcześniej przeciąć taśmy naszego truposza.
Bez okazania jakiegokolwiek zainteresowania, przyglądała się życiu biznesmena, ale zupełnie nic nie przyciągnęło jej uwagi. Ot, kolejny martwy człowiek.
Zaraz po tym, gdy przybyła tu londyńska policja, Laurel odsunęła się na bok, w miejsce, gdzie była niewidzialna dla funkcjonariuszy, ale widzialna dla całej reszty ludzi.
Oparła się o kosę i przechyliła głowę, dalej się przyglądając całej tej sytuacji.

Zaśmiała sie, odwracając sie do niego przodem.
- Czasem z daleka lepiej widać. Zresztą, o ciele wiem już wszystko, co mnie interesowało. - Zerkneła dyskretnie w bok. - Ocho, jest i kosiarz. Podejdziemy?