Cmentarzysko

Typowy cmentarz wielkiego miasta w drugiej połowie XIX wieku, ubogie mogiły biedoty, bogate grobowce arystokracji, jasno pokazujące, że nawet wobec śmierci ludzie nie są równi.
Kira była dziś znudzona, beznamiętnym wzrokiem, oparta o mały nagrobek, patrzyła jak tuż przed świtem, grupa ludzi rozkopuje świeży grób. Na jej ramieniu, czarny kruk rozszarpywał kawałek wątróbki.

Izzy kochał znajdować się w dziwnych miejscach o dziwnych porach. Budząc się w środku nocy potrafił nie iść spać dalej, lecz wyjść na spacer po okolicy. I tak też było tym razem, aczkolwiek słońce już szykowało się do wstawania. Normalni ludzie raczej nie lubili cmentarzy, więc nic dziwnego, że w poszukiwaniu ludzi nienormalnych oraz nieludzi Izzy tam często bywał. Jak gdyby nigdy nic podszedł do Kiry, patrząc w tym samym kierunku co ona.
- A pani nie dołączy do... poszukiwaczy skarbów? - wyszczerzył się, zerkając na nią kątem oka.

Pokręciła głową.
- To nie są poszukiwacze skarbów. To studenci medycyny. Szukają sobie, że tak to ujmę, zajęć praktycznych. Będzie ciekawie, bo w tym grobie spoczywa rzadki a kuszący okaz. Ciężarna dziewczyna. Okazja nie to stracenia i nie jeden ma na nią chrapkę. Oho - wskazała na ścieżkę w oddali, którą z milczeniu szła kolejna ekipa z łopatami - o tym mówię. Zaraz się zacznie...

Spojrzał w tym kierunku, który wskazała.
- Myślisz, że będą się bić na łopaty? Stawiam na tę pierwszą drużynę - parsknął śmiechem.
- A w ogóle to skąd wiesz, co jest w tym grobie? Pracujesz tutaj?

- No pewnie, że będą! A poczekaj, aż przyjdą grabarze, oni czasem mają strzelby - zaśmiała się chowając się nieco za posąg. - Ja tu mieszkam - szepnęła, przyglądając się ciągle akcji przy grobie. Druga ekipa doszła do mogiły i zaczęła się ostra wymiana zdań.

- Yaaay, będzie ciekawie! - Zakołysał się na piętach.
- Mieszkasz tu? Ale nie wyglądasz mi na trupa... Drogi czynsz tak w ogóle? Ceny w Londynie potrafią niemal wykończyć...