Brick Lane Market

-na anioła - jęknął gdy Czarne przestało na niego napierać. Oparł się o drewniany blat porzuconego w panice straganu bo zaczynało kręcić mu się w głowie - co to miało byc? - skierował pytanie do Sławoja nadal dysząc cięzko

- Anioł ci tu w niczym nie pomógł - burknął, splunąwszy na ziemię. Wciąż starał się utrzymać zaklęcie.
Podszedł bliżej do Czarnego. Było ogromne, większe niż kot, który zazwyczaj mu towarzyszył.
- Zastanawiam się nad tym od dłuższego czasu i jedyne, co przychodzi mi do głowy, to że to klątwa, albo jakiś efekt uboczny jakiegoś zaklęcia. Chociaż nie jestem pewien...

- trzeba było iść z tym do doktora. Magów tam u siebie nie macie? Sprowadzasz pan to ustrojstwo do miasta i teraz jest afera - oddech powoli wracał do normy, wyprostował się i natychmiast o czymś sobie przypomniał - kurwa! - rzucił się biegiem do leżącej na ziemi kobiety by sprawdzić czy żyje

- Zawsze pytają, kiedy to się zaczęło, ale ja nie mam pojęcia, więc ich medytacje nad tym czymś chuja dają - rzucił. Kiedy zaczął biec, Sławoj spokojnie podszedł za nim.
Kobieta żyje, choć jest słaba, wycieńczona walką z czymś, co według wszelkich zaleceń w ogóle nie powinno istnieć. Śmierdzi alkoholem i jest mokra, przez oba sposoby, na które próbowano ją cucić.
- A jeśli zaczniesz gadać, że to wszystko moja wina to osobiście ci przypierdolę.

Przymknął oczy i rzucił na nią zaklęcie lecznicze. Nic wielkiego, zmniejszało ból i przede wszystkim pomagało się uspokoić. Uznał że tyle wystarczy, kobita i tak widziała juz wiele. Nie mial zamiaru dodatkowo ją straszyć złożoną magią skoro mogla sama dojść do siebie. Żałował że nie potrafił jeszcze zmieniać wspomnień lub wymazywać pamięci. Byloby to teraz przydatne. Odwrócił się do Sławoja i Czarnego - nie powiem tego ale to nic nie zmienia. Co zamierzasz teraz zrobic? Trzymać to jako lodową rzeźbę w ogrodzie?

- Nie utrzymam zaklęcia na tak długo, nie jestem w stanie - wciąż stoi odwrócony do Czarnego, trzymając prawą rękę przed sobą, by nie przerwać połączenia. - Do Piekła też tego nie wyślę... Cholera.

- normalnie miałbym to w dupie ale upewnienie się, że nie będzie latało po Londynie leży jakby w moim interesie - podszedł blizej istoty by móc jej się przyjrzeć. Dotknął jej najpierw palcami, następnie ostrzem noża sprawdzając czy reaguje na nie jak demony

Cóż. Nie reaguje w ten sposób, choć jeśli chodzi o odruchy... Jak na ciecz, wyjątkowo ciężko jest przebić się przez nią serafickim nożem. W przeciwieństwie do palców, które zagłębiają się w zimną, gęstą maź jak w roztopione masło.
- To łazi za mną, więc równie dobrze możesz się pozbyć mnie...

- kusząca propozycja. Ale pozostaje ryzyko, że cie zabije a to zacznie biegac po ziemi bez kontroli. I wtedy to bedzie moja wina. Zdecydowanie wole gdy głownie odpowiedzialny jesteś ty - ustał obok demona nadal bacznie sie przyglądając - i pozwól, że to przejmę zanim zemdlejesz. Choć przyznaje, dobry pomysł z tą wodą - nie czekając na pozwolenie wyciągnął przed siebie obie ręce i zaczął szeptać zaklęcie. Wokół Czarnego zebrały się stróżki wody oplatając je ciasno. Krążyły coraz wolniej aż w końcu zamieniły się w lód przytwierdzając stworzenie do ulicy - odetchnij i pomyśl jak nad tym zapanować, a ja w tym czasie dopilnuje żeby nas nie zjadło. Czemu w ogóle rzuciło się na tą kobiete? Wcześniej nie wydawało sie agresywne.

Odetchnął głęboko, przerywając własne zaklęcie. Wsparł się na jednym ze straganów, jak przedtem Blake, oddychając z trudem, na drugiej ręce opierając głowę.
- Nie wiem, nie wiem, nie wiem... Nigdy takie nie było, nie tak wielkie, nigdy nie robiło nic złego innym. Krzywdziło tylko mnie...

- jak? Czy... to się czymś żywi? - zaczął się zastanawiać. Zaklęcie którego użył było proste i nie wymagało od niego zbyt wiele uwagi - a może czymś je zdenerwowałeś?

- Nie wiem... Jak dotąd niczym się nie żywiło, ale mam pewną teorię, skąd się wzięło... Choć pewnie jeśli ją powiem, zabijesz mnie i przestaniesz się przejmować, że to tu zostanie.

- przekonajmy się - uśmiechnął się do niego uroczo

Przyjrzał się czarodziejowi badawczo. Może w końcu da mu skończyć tę ponurą wycieczkę przez wieczność? Zatłucze go, jak na Nefilim przystało?
- To... raczej niepewna rzecz. Jak chyba słychać i widać, nie pochodzę z Anglii. Dodam do tego, że nienawidzę każdej sekundy, w której tu jestem, podobnie jak nienawidzę każdej sekundy w Piekle. Chciałbym wrócić tam, skąd pochodzę, ale... nie jestem w stanie. Za każdym razem, kiedy pojawiam się chociażby w okolicy mojego domu, pojawia się to coś. Robi coś w stylu tego, co... - pokazał na leżącą kobietę - tego, co stało się tutaj. Tyle, że to tutaj było tylko malutką cząstką zdolności tego czarnego. Podejrzewam, że to taki... stróż klątwy, która na mnie ciąży? Tyle, że nie jestem pewien co to za klątwa.

- interesujące - przyznał szczerze - znam jednego speca od klątw. Mógłby zbadać sprawę. Tylko to nie wyjaśnia czemu zaatakowało tę kobietę.